Πότε επιλέγουμε την εξωσωματική σαν λύση

Οι ενδείξεις που οδηγούν στην εξωσωματική γονιμοποίηση χωρίζονται σε απόλυτες και σχετικές.

Απόλυτες ενδείξεις είναι:

– Η πλήρης απόφραξη ή η έλλειψη των σαλπίγγων. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να συναντηθεί το ωοκύτταρο με το σπερματοζωάριο.

– Η πρόωρη κλιμακτήριος, οπότε δεν παράγονται ωοκύτταρα (δανεικό ωοκύτταρο).

– Η βαριά ολιγοασθενοσπερμία ή αζωοσπερμία, οπότε δεν υπάρχουν σπερματοζωάρια είτε δεν μπορούν να τρυπήσουν το ωοκύτταρο.

– Η ανεξήγητη στειρότητα μετά από δύο χρόνια ελεύθερων επαφών.

– Η αποτυχία άλλων μεθόδων, όπως η ενδομητρική σπερματέγχυση με ταυτόχρονη πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας.

– Οι κληρονομικές παθήσεις, οπότε απαιτείται να γίνει προεμφυτευτική διάγνωση.

Σχετικές ενδείξεις είναι:

– Η ενδομητρίωση, μετά από δυο χρόνια αναμονής, εφόσον έχουν χρησιμοποιηθεί όλες οι άλλες μέθοδοι.

– Το βαρύ σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, εφόσον η σύλληψη δεν επιτευχθεί σε δυο-τρία χρόνια με άλλες μεθόδους.

– Τα κοινά προβλήματα και των δυο συντρόφων μετά την πάροδο των δύο χρόνων.

– Η ανδρική υπογονιμότητα.

– Η αποτυχία εγκυμοσύνης.