Δύναμη ψυχής – Μια μεγάλη απόφαση…

<<Θέλησα να γράψω λίγα λόγια για την απόφασή μου να θέσω νέο στόχο και αλλαγή πορείας στη ζωή μου>>

Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ το φως της ζωής, τη χαρά , το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων , τη δημιουργία , την τέχνη και την μουσική. Η ζωή για εμένα είναι χρώματα  αρώματα , γεύσεις και εσωτερική αρμονία.

Ξαφνικά όλα γίνονται μαύρα δεν αισθάνομαι καλά, δεν υπάρχει λόγος για
φαΐ , διασκέδαση, γέλιο..

Ο γιατρός μου βρίσκει οξεία μυελογενής  λευχαιμία, όλα αλλάζουν, υπάρχει φόβος του θανάτου και αρχίζει ο αγώνας για την επιβίωση.

Γίνεσαι άλλος άνθρωπος νιώθεις φόβο, πόνο, οργή <<γιατί σε εμένα θεέ μου;>> το μεγάλο ερώτημα προς τον ύψιστο δημιουργό σου.

Αρχίζω να πιστεύω στους γιατρούς, περιβάλλομαι από πραγματικούς φίλους και αρχίζω προσπάθειες για να βρω τη χαμένη μου αισιοδοξία και πάνω από όλα την χαμένη μου πίστη πρώτα από όλα σε εμένα.  

Η πορεία ήταν μακριά και οδυνηρή.
Όλοι μας λυγίζουμε κάποιες φορές έτσι και εγώ.

Ένας χρόνος μέσα στο νοσοκομείο κάποιες επεμβάσεις και ο χρόνος στην αρρώστια περνάει βασανιστικά αργά.Αρρωσταίνει το σώμα παρασέρνει την ψυχή και το πνεύμα,νοσεί το άτομο.

Επιβιώνω και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχω άλλο στόχο
πέρα από την ίδια την ζωή!

Δόξα το θεό πέρασαν οχτώ χρόνια και νιώθω πάλι ζωντανή και κεφάτη.

Επιθυμώ να ξαναδημιουργήσω , μεγαλώνω και τι θέλω να κάνω στην ζωή μου;; χωρίς στόχους δεν προχωράς, λιμνάζεις και πολλές φορές βυθίζεσαι..

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΣΚΟΤΑΔΙ! ΕΠΙΛΕΓΩ ΤΟ ΦΩΣ!

Έχω πολύ αγάπη να δώσω και αγαπώ τα παιδιά με τις αγνές ψυχές με τα χεράκια απλωμένα που ζητούν ζεστή αγκαλιά

Μίλησα με τον γιατρό μου κ. Καμπόλη ο οποίος μου σύστησε τον
κ. Φραγκουλίδη που ειδικεύεται σε θέματα γονιμότητας όπου μελετήσαμε το θέμα και ξεκίνησε η σκέψη. Δεν πήρα την απόφαση αβίαστα , ένα χρόνο το μελετούσα, η δύναμη της αγάπης είναι μεγάλη!

ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ  έχω να δώσω πολλά και επιλέγω να μην τα κρατήσω για εμένα και τους φίλους μου μόνο!

Αποφάσισα να τολμήσω να ζήσω το όνειρο μου τώρα στα 43 μου χρόνια και ευχαριστώ για αυτό το θεό και τον κ. Φραγκουλίδη τον γιατρό μου που ήταν δίπλα μου και με στήριξε και σαν γιατρός αλλά και σαν άνθρωπος  βοηθώντας με να παρακάμψω όλα τα εμπόδια και διλήμματα μέσα απο την σωστή ενημέρωση και συζήτηση.

Και έτσι ξεκίνησε ένας χρόνος προσπαθειών απόκτησης παιδιού με την ιατρική  μέθοδο της εξωσωματικής με στιγμές αισιοδοξίας και απογοήτευσης.

Τα παιδία είναι το μέλλον και το φως όταν εμείς οι γονείς πρέπει να τους παραδώσουμε τη δάδα με τη φλόγα και να τους εμπνεύσουμε με το μεγαλείο της ζωής.

Επιθυμούσα να κάνω οικογένεια από όταν ήμουν 20 χρονών αλλα η ζωή τα έφερνε διαφορετικά και εγώ ακολουθούσα. Μετά την ασθένεια μου φοβόμουν να ζήσω ελεύθερα διότι στο πίσω μέρος  του μυαλού μου υπήρχε ο φόβος του θανάτου..

Αρχίζω ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή μου και για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι ότι δεν θα μετανιώσω ποτέ για το καινούργιο  μονοπάτι που ακολουθώ γιατί πιστεύω στη αγάπη και πάνω από όλα πιστεύω σε εμένα.

Αυτή την στιγμή έχω μπει στον 4^υ μήνα της κύησης και κυοφορώ δύο αγγελούδια!!!

Πέρασαν οι τρείς πρώτοι μήνες με εμέτους και αναγούλες όπου η ψυχολογία μου ήταν χάλια και τώρα πια αρχίζω να χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου!

Επιλέγω να ζήσω το μητρικό ένστικτο διότι η μητέρα μου, μου είχε πει :
’’ Η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου δεν ήταν ο γάμος μου πάρα η στιγμή που σε γέννησα. Σε αγαπώ πολύ’’.

Η αγάπη είναι το υπέρτατο μεγαλείο είναι η δημιουργία!

Επέλεξα λοιπόν να την βιώσω με την γέννηση των παιδιών μου και στα 43 μου!

Είμαι ευγνώμων για αυτό στον κ. Φραγκουλίδη που ακόμα και αν είχα μία αμφιβολία την διέλυσε και άνοιξε τον δρόμο μου!

Κ.Φ (43)

Συγχαρητήρια Κ.Φ για την τόλμη σου, μετά την περιπέτεια που είχες με την υγεία σου βρήκες τη δύναμη να προχωρήσεις δημιουργώντας μια δική σου οικογένεια. Είμαστε σίγουροι ότι θα δώσει άλλο νόημα στη ζωή σου!
Ας γίνεις το παράδειγμα για όλες τις γυναίκες με αντίστοιχο ιατρικό ιστορικό